Música e poesía aberta ao mar

Despois de ter organizado unha foliada na praza de Esther Pita, tivemos que suspendela porque daban choiva para o día en cuestión, que ía ser o 26 de abril. Para o que resultou útil foi para comprobar o talante democrático do alcalde, Ángel García Seoane, posto que dende o concello de Oleiros denegárasenos o uso dese espazo público e tivemos que solicitar autorización á Subdelegación do Goberno, que a concedeu por silencio administrativo. Non foi a única actuación dese estilo: tamén se nos denegou o uso do auditorio das Torres de Santa Cruz para a xornada de debate, que finalmente fixemos na Facultade de Ciencias da Educación Física, en Bastiagueiro.

Como solución para realizar un acto festivo, optamos por unha sesión de música e poesía nun local hostaleiro de Santa Cruz, o d'Tati. O encontro tivo lugar o sábado 8 de Maio ás 22 horas, e durou ata ben máis aló das doce da noite. A asistencia, moi a ollo, foi de unhas 60 persoas, e que me corrixa alguén se me trabuco. 

Tras unha breve presentación da plataforma, lembrando o seu obxectivo de protexer a conexión de Santa Cruz co mar e evitar un atentado urbanístico, e un par de apuntes sobre o percorrido dende a súa creación, pasouse a escoitar as lecturas de poemas de Teresa Ramiro e Xosé Iglesias, mariscadora e mariñeiro e poeta respectivamente. Persoas cuxas vidas están unidas ao mar e que ademais dos seus oficios respectivos practican o activismo para defender tanto o medio mariño como os dereitos dos que nel traballan.

Despois veu unha impresionante actuación musical de Maghúa, un trío de pandereiteiros espectacular e cun impresionante sentido do humor. O ritmo e a capacidade de contaxiar entusiasmo foron inesquecíbeis, especialmente -supoño- para os que non os coñeciamos.

 

 
 

A seguir,  tivemos as lecturas de Ramiro Vidal Alvarinho, poeta e membro da plataforma Santa Cruz aberta ao mar, con textos da súa obra "Mares de queijo", e do escritor Manuel Miragaia Doldán. Ambos conseguiron algo tan difícil como manter o silencio entre o resto de asistentes a un local de ocio a esas horas da noite. En particular, no caso de Ramiro, hai que dicir que impresiona a metamorfose que opera nel ao declamar. Nótanselle as táboas e consegue impor. Como tamén impuxo o escritor e locutor Xosé Henrique Rivadulla Corcón, ex-membro do batallón literario da Costa da Morte, que completou o elenco de poetas.

Finalmente, chegou o intre de Xurxo Souto e os Tres Trebóns: houbo debate sobre o seu número, e non sei se se acadou un acordo. O caso é que coma músicos de longo percorrido e coa maquinaria en perfecto estado de revisión, e coa axuda de cancións que para algún de nós marcaron unha época -para min en particular é o caso de Gaiteiro-, fixeron que o local de Tati tremese co balbordo e fixo que todos saísemos entusiasmados e con ganas de máis.

Evidentemente habería moito máis que contar, pero por respecto á privacidade das andanzas nocturnas de cada un e para evitar acusacións de inmoralidade, que poderían chegar dende as máis altas instancias de Oleiros, polo de agora abonda con esta breve crónica. En resumidas contas: que todos o pasamos moi ben e que todas as opinións que escoitei, Tati incluída, foron moi boas e mesmo con ganas de repetir algo así.