Asemblea na praza Esther Pita

Como xa anunciáramos na anterior entrada, o 11 de outrubro ás 20:30 reunímonos na praza de Esther Pita para acordar unha posición común sobre os plans do alcalde, Ángel García Seoane, e os propietarios da parcela do Maxi, partindo da información que foron transmitindo e que combina opacidade con contradicións flagrantes,  e para decidir as actuacións a realizar coma asociación.

A nosa visión da situación actual non deixa de ser a que se descreve neste outro artigo, e que podemos resumir en que a demanda da empresa pola denegación da licenza de edificación antes das elecións municipais non existiu: o concello, de acordo co propietario, denegou o permiso coa excusa de que só admitía un hotel, para paliar os danos electorais que lle ocasionaría defender unha barreira de cemento que deixaría a Santa Cruz sen mar e apantallaría o castelo. 

Pasadas as elecións, pretenden edificar aducindo que sí vai ser un hotel, inda que por declaracións da empresa, semella que coma mínimo non está moi claro que vaia ser un hotel normal. Sempre dixemos que un hotel non semellaba unha opción viábel porque a demanda actual está máis que cuberta, e todo indica que será máis ben un edificio de apartamentos de aluguer.

En canto ás accións a realizar, acordamos comezar a preparar unha mobilización que permita visualizar a oposición da veciñanza a este proxecto e a esixencia de que o Concello actúe para preservar o noso medio, paisaxe e calidade de vida. Por suposto, seguimos a insistir en que iso pódese levar a cabo de xeito negociado cos propietarios da parcela, oferecendo alternativas de ubicación para ese mesmo negocio ou outro tipo de compensacións. Tendo en conta o valor de moitos terreos en mans da administración local, non vemos nengún motivo que impida chegar a un acordo que, sen perxudicar a ninguén manteña Santa Cruz de Liáns aberta ao mar.

Reunión con colectivos e convocatoria de asemblea pública

Este mércores ás 20:30 tivemos unha reunión con distintos colectivos cos que xa contactáramos anteriormente, para coñecer a súa posición con respecto ao obxectivo da asociación, recadar apoios e ter outros puntos de vista nun intre en que os acontecementos obrígannos a tomar decisións con rapidez. O encontro contou con representantes de BNG, EU, PSOE, PP, CxG, Podemos, Partido da Terra, Piratas de Galicia e ADEGA.

Confirmamos e reafirmamos unha idea previa: a necesidade de comezar inmediatamente coas mobilizacións. Para estabelecer o formato e calendario procedemos a convocar unha asemblea aberta na que debatiremos as propostas que se presenten e decidiremos as accións a realizar. 

A maiores tamén acordamos proceder a contactar co principal propietario da parcela, coa intención de saber que tipo de compensación lle resultaría satisfactoria. Así e todo, consideramos que é a cámara municipal a responsábel de aportar unha solución, preferentemente mediante un acordo cos promotores para permitir que sigan adiante con ese proxecto ou outro semellante nunha ubicación alternativa.

O governo municipal actuou ate agora de xeito absolutamente parcial, defendendo intereses particulares sobre os do conxunto da poboación. Alén diso, o Alcalde refuga dar explicacións sobre a situación, de xeito que a escasa información que circula é contraditória e confusa.

 

Licenza opaca nun proceso cheo de sombras

No último número da publicación "Vivir en Oleiros", e que se recibiu onte, venres 24, nalgúns domicilio, afírmase de xeito ambiguo que a licenza de edificación na parcela do Maxi xa foi concedida e que se agarda que as obras comecen antes de fin de ano.

Nesta publicación editada polo concello e que é básicamente un instrumento de propaganda do grupo de goberno -consideramos que quen diga outra cousa non pode ser obxectivo-, na páxina 15 do seu número 49 aparece a seguinte "noticia":

Como se pode ver, no título afírmase que a licenza "será outorgada" e no minúsculo texto que a acompaña, de só 5 liñas, dise que "o Concello de Oleiros concedeu a licenza". Acompáñase dunha simulación idealizada do resultado, segundo a cal o presunto hotel sería transparente, co cal poderíase ver dende a rúa o interior das habitacións, o que non semella moi críbel.

 

Non se menciona a existencia dunha plataforma en contra de que que este edificio, de 18,5m de alto e todo o ancho da finca, e que suporá unha pantalla visual moito peor que o antigo Maxi, convirta Santa Cruz de Liáns nunha vila case sen mar, ou con este agachado, tapando tamén para case toda a poboación o castelo de Santa Cruz, símbolo de todo o Concello de Oleiros. Non se dí nada das 1.898 sinaturas entregadas en contra dun atentado urbanístico, paisaxístico e medioambiental, e que o alcalde Ángel García Seoane, dun partido na práctica absolutamente persoalista que se fai chamar Alternativa dos Veciños, ignorou totalmente, sen tan sequera se reunir cos membros da plataforma que presentou eses apoios. Non se indica que apantalla un ben de interese cultural como é o castelo. 

A empresa Hostcastros SL, creada só para esa fin e participada por dous grandes empresarios do sector do xogo (máquinas comecartos, casinos e semellantes) non pretendía facer un hotel senón un edificio de apartamentos. Tendo en conta que a ocupación dos estabelecementos xa existentes en Santa Cruz é moi discreta e que os socios de Hostcastros semellan ser conscientes, é moi probábel que en pouco tempo se reconvirta en edificio de apartamentos ou semellante. Tampouco se nos indica que o noso estimado alcalde foi de convidado á voda dun fillo dun dos socios da empresa.

Os insultos adicados por Ángel García Seoane aos veciños de Oleiros que solicitamos que o Concello adquira, de xeito negociado e dando alternativas, a finca do Maxi, foron parte dun proceso en que o alcalde fixo unha cesión de competencias en falso a un concelleiro da oposición, o representante do BNG Manuel Sarmiento; o que pensamos que foi unha denegación de licenza táctica xusto antes do comezo da campaña electoral das municipais, conseguindo enganar cando menos a parte da opinión pública de Oleiros; e por agora remata cunha suposta concesión de licenza sen informar á prensa nin ao pleno do concello, indicándoo a posteriori dende un órgano de propaganda.

En todo este tempo empregamos unha linguaxe sen agresividade e solicitamos unha solución sen damnificados, pero esta última acción, que semella pensada para comezar as obras antes de que se poida producir nengún debate ao respecto -cousa que non vai acadar-, é a constatación de que o goberno actual do concello compórtase como os que no seu día tiveron Marbella ou Barreiros en canto a transparencia e respeito aos  electores.

Obviamente imos dar resposta o antes posíbel, e coma veciños de Santa Cruz e coñecedores do que acontece, non podemos deixar de nos perguntar polas motivacións que poden empurrar a Ángel García Seoane a defender con todos os medios ao seu dispor os intereses de dous multimillonarios mentres nega un emprazamento alternativo ou unha idemnización digna aos copropietarios -a maioría deles traballadores para quen é o seu medio de vida- da gasoliñeira de Santa Cruz. Semella que a menos que haxa outras motivacións máis escuras, para o señor Ángel García Seoane, que de palabra presume de anticapitalista e mesmo comunista, inda hai clases e unhas merecen un mellor trato que outras.

 

Inscrición oficial da "Asociación Santa Cruz Aberta ao Mar"

O día 18 de agosto presentamos a acta fundacional, os estatutos e demáis documentación para nos inscribir como asociación no rexistro da Xunta. Os motivos que nos levaron a optar pola inscrición formal son variados: a posibilidade de nos persoar en causas xudiciais ou de solicitar espazos públicos para actos informativos e ou reivindicativos como tal asociación; adaptar o funcionamento interno a unha posíbel prolongación da nosa actividade, visto que a estratexia doutros actores podería pasar por dilatar no tempo a solución para un terreo que permitiría redefinir, nun sentido ou noutro, a vila de Santa Cruz; ...

Os distintos motivos que consideramos para tomar esta decisión en realidade derivan do consello que nos deu Marcos, representante da Asociación pola defensa do Parque Rosalía, tanto nas xornadas de debate do 30 de abril coma nunha conversa posterior mantida en Gutiriz. O caso desa asociación é un exemplo de manual de como un grupo de veciños conseguiu deter unha operación urbanística pragada de irregularidades e que suporía un atentado urbanístico contra a cidade de Lugo. A resultas dese caso hai varios responsábeis políticos imputados por prevaricación, tráfico de influencias, suborno, etc ... 

Como o noso presidente electo indica nesta entrevista, estamos a preparar un novo calendario de actividades para acadar, do xeito máis construtivo e convinte para todas as partes implicadas, que a finca do Maxi pase a ser patrimonio público, para que se integre no parque Luís Seoane e poidamos manter a vila de Santa Cruz de Liáns aberta ao Mar.

Resposta de Santa Cruz Aberta ao Mar ás reiteradas negativas do alcalde de Oleiros a unha reunión

No último pleno municipal, celebrado onte xoves á tarde, o alcalde de Oleiros reiterou a súa negativa a manter unha reunión con integrantes da nosa plataforma veciñal, tal como solicitáramos o día 18 de Abril deste ano, o mesmo en que entregamos 1.889 sinaturas de apoio á nosa petición. Un mes máis tarde, o 18 de Maio, ao non ter resposta voltamos facer petición por escrito no rexistro do concello. 

Nestes últimos días xa expresara que non nos ía conceder audiencia en varios medios de comunicación. Deixando de lado as formas, que son francamente autoritarias e arrogantes, consideramos que a súa axenda non é tan apretada como para que se negue a manter unha reunión con veciños que simplemente pretendemos presentar de xeito razoado unha petición para a cal puidemos demostrar que hai un apoio popular moi importante. Como xa indicamos, conseguimos presentar perto de 2.000 apoios para solicitar que o Concello de Oleiros adquira, preferentemente de xeito negociado e permutando ese terreo por outro, a parcela do antigo hotel Maxi, evitando o enorme perxuízo paisaxístico e urbanístico que causaría un edificio das dimensións permitidas no estudo de detalle aprobado polo concello. Lembremos que tería 18,5 metros de alto, 4,5 máis que o antigo Maxi, e ocuparía prácticamente todo o ancho da finca, mentres que o edificio anterior ocupaba algo máis da metade.

Dende o noso punto de vista, o discurso público de Ángel García Seoane, que habitualmente exalta a defensa da paisaxe, do patrimonio cultural e do medio ambiente fronte ao urbanismo depredador e á especulación, casa mal con que non só non queira intervir, senón que el mesmo aprobase un grande aumento do volume de edificabilidade da finca.

Outro punto en que semella haber contradicións é en que normalmente gábase de que o seu é un goberno dos veciños, que conta coa sua opinión e defende os seus dereitos e intereses. Neste caso non só non actúa, senón que permítese desprezar unha simple petición para lle trasladar unha proposta. Ao mesmo tempo, non se abstivo de lanzar frases de afecto e amizade cara ao principal socio da empresa Hostcastros, tanto en plenos anteriores como nos actos electorais con comida e bebida que chama ceas frías. Entendermos perfectamente que a súa amizade con este empresario sexa moi estreita, pero o que o alcalde non pode facer é empregar o seu cargo, dende o que está obrigado a representar e defender ao conxunto da veciñanza, para favorecer a un amigo persoal. E dende logo, aprobar un aumento da altura permitida para edificar nunha finca, sen contraprestación, non dá moi boa imaxe.

Como único argumento a favor da súa postura cita o resultado electoral. Felicitámolo sinceramente pola súa maioría absoluta, pero iso non significa que poida pasar a ignorar completamente a opinión dos veciños da vila de Santa Cruz ou de calquera outro lugar do concello. Él mesmo sabe que non ten un mandato popular para permitir desfeitas urbanísticas: demostrouno cando o 1 de Maio, en plena carreira cara as eleccións municipais do 24 dese mes, denegou a licenza de obra ao propietario da finca. Desgraciadamente, semella que foi unha maniobra electoralista, que conseguiu o seu obxectivo ao facer pensar a moita xente coa que falamos, que o obxectivo da plataforma estaba acadado e que íase impedir que Santa Cruz voltase quedar, dun xeito inda máis claro que antes, sen vistas ao mar, ao castelo na illa que é o símbolo do Concello de Oleiros e á cidade da Coruña. 

Posición da plataforma Santa Cruz Aberta ao Mar sobre a situación actual

Como xa indicamos na entrada do domingo 3 de maio, o concello de Oleiros emitiu un decreto no que rexeita a solicitude de licenza de obra para a construción dun apartahotel na parcela, pero sen admitir expresamente o enorme perxuízo paisaxístico e urbanístico que causaría un edificio das dimensións permitidas no estudo de detalle aprobado polo concello. Lembremos que tería 18,5 metros de alto, 4,5 máis que o antigo Maxi, e ocuparía prácticamente todo o ancho da finca. A equipa de governo da institución municipal aduciu que denegaba o permiso porque o que lles transmitira o propietario era que pretendía construir un hotel de 5 estrelas, e que non admitían que se empregase o terreo para edificar un apartahotel. 

Como se pode consultar nesta noticia de prensa do 28 de febreiro, a empresa propietaria xa confirmara que o que pretendía facer era un apartahotel ou bloque de apartamentos vacacionais. Calquera que coñeza mínimamente Santa Cruz e adicase un pouco de tempo a matinar sobre as declaracións do alcalde, Ángel García Seoane, de que aumentara a edificabilidade para facilitar que se abrise un hotel de 5 estrelas, podía chegar, como fixemos os integrantes da plataforma, á conclusión de que ese proxecto non era viábel. A 215 metros da parcela hai un hotel de 4 estrelas, recentemente reformado, coas mesmas espectaculares vistas e un amplo xardín, o Portocobo. Pois ben, este hotel ten unha ocupación francamente baixa, e a percepción xeral en Santa Cruz é que se mantén grazas ás vodas e eventos, non polas pernoctacións. Outro hotel desas características tería no mellor dos casos que se conformar con parte desa tarta. E nese caso, ao ter menos espazo dispoñíbel, non tería os ingresos extra das vodas e semellantes.

A empresa, Hostcastros S.L., cuxa única actividade ata o de agora fora adquirir a finca, respostou presentando un recurso contencioso administrativo no xulgado. De todos xeitos, a relación co concello de Oleiros non debe ser especialmente mala, posto que como aparece aquí, rematan de ceder gratis o uso da finca como zona ORA. Como xa comentamos o ano pasado, non se pode cobrar por ese servizo nunha finca privada.

A ORA regúlase pola Ordenanza nº 31 do Concello de Oleiros, e no art. 2 estabelece que a taxa aplícase nas vías públicas municipais: “utilización privativa ou o aproveitamento especial do dominio público local …”. Esta norma desenvolve o Texto Articulado aprobado por Real Decreto-Lexislativo 339/1990) e do seu Regulamento (aprobado por Real Decreto 1428/2003). En concreto, o art. 93.1: "o réxime de parada e estacionamento en vías urbanas regularase por ordenanza municipal". A parcela do antigo Maxi é unha finca privada, polo que non se lle pode aplicar unha taxa por estacionamento en vía pública.

 
Dende Santa Cruz Aberta ao Mar mantemos que a única solución viábel para impedir unha desfeita urbanística que condicionará o deseño e a calidade de vida dos habitantes da nosa vila é a adquisición polo Concello de Oleiros. Preferimos que se leve a cabo de xeito negociado e sen prexudicar a ninguén, pero consideramos que un edificio nese lugar, especialmente das características do proxectado deixaría a Santa Cruz sen mar. Non existe nengún impedimento: nin legal nin, a xulgar polos 6 millóns de euros de superávit do concello do ano pasado e a posibilidade de realizar unha permuta por outros terreos de propiedade municipal, tampouco económico.

A propiedade pública da parcela permitiría conserver a espectacular vista ao castelo, á costa e á ría dende o núcleo da vila. O desenrolo urbanístico de Santa Cruz debería estar orientado a nos integrar na nosa contorna e a aproveitar o espectacular patrimonio paisaxístico e monumental co que contamos.

Música e poesía aberta ao mar

Despois de ter organizado unha foliada na praza de Esther Pita, tivemos que suspendela porque daban choiva para o día en cuestión, que ía ser o 26 de abril. Para o que resultou útil foi para comprobar o talante democrático do alcalde, Ángel García Seoane, posto que dende o concello de Oleiros denegárasenos o uso dese espazo público e tivemos que solicitar autorización á Subdelegación do Goberno, que a concedeu por silencio administrativo. Non foi a única actuación dese estilo: tamén se nos denegou o uso do auditorio das Torres de Santa Cruz para a xornada de debate, que finalmente fixemos na Facultade de Ciencias da Educación Física, en Bastiagueiro.

Como solución para realizar un acto festivo, optamos por unha sesión de música e poesía nun local hostaleiro de Santa Cruz, o d'Tati. O encontro tivo lugar o sábado 8 de Maio ás 22 horas, e durou ata ben máis aló das doce da noite. A asistencia, moi a ollo, foi de unhas 60 persoas, e que me corrixa alguén se me trabuco. 

Tras unha breve presentación da plataforma, lembrando o seu obxectivo de protexer a conexión de Santa Cruz co mar e evitar un atentado urbanístico, e un par de apuntes sobre o percorrido dende a súa creación, pasouse a escoitar as lecturas de poemas de Teresa Ramiro e Xosé Iglesias, mariscadora e mariñeiro e poeta respectivamente. Persoas cuxas vidas están unidas ao mar e que ademais dos seus oficios respectivos practican o activismo para defender tanto o medio mariño como os dereitos dos que nel traballan.

Despois veu unha impresionante actuación musical de Maghúa, un trío de pandereiteiros espectacular e cun impresionante sentido do humor. O ritmo e a capacidade de contaxiar entusiasmo foron inesquecíbeis, especialmente -supoño- para os que non os coñeciamos.

 

 
 

A seguir,  tivemos as lecturas de Ramiro Vidal Alvarinho, poeta e membro da plataforma Santa Cruz aberta ao mar, con textos da súa obra "Mares de queijo", e do escritor Manuel Miragaia Doldán. Ambos conseguiron algo tan difícil como manter o silencio entre o resto de asistentes a un local de ocio a esas horas da noite. En particular, no caso de Ramiro, hai que dicir que impresiona a metamorfose que opera nel ao declamar. Nótanselle as táboas e consegue impor. Como tamén impuxo o escritor e locutor Xosé Henrique Rivadulla Corcón, ex-membro do batallón literario da Costa da Morte, que completou o elenco de poetas.

Finalmente, chegou o intre de Xurxo Souto e os Tres Trebóns: houbo debate sobre o seu número, e non sei se se acadou un acordo. O caso é que coma músicos de longo percorrido e coa maquinaria en perfecto estado de revisión, e coa axuda de cancións que para algún de nós marcaron unha época -para min en particular é o caso de Gaiteiro-, fixeron que o local de Tati tremese co balbordo e fixo que todos saísemos entusiasmados e con ganas de máis.

Evidentemente habería moito máis que contar, pero por respecto á privacidade das andanzas nocturnas de cada un e para evitar acusacións de inmoralidade, que poderían chegar dende as máis altas instancias de Oleiros, polo de agora abonda con esta breve crónica. En resumidas contas: que todos o pasamos moi ben e que todas as opinións que escoitei, Tati incluída, foron moi boas e mesmo con ganas de repetir algo así.